رنگی پریده
دارالولایه | شنبه, ۲۶ بهمن ۱۳۹۲، ۰۳:۲۱ ب.ظ |
۰ نظر
در آسمان شبیهِ به سنگی پریده امـــ
یک لحظه دیر،بعد درنگی پریده امـــ
در راه آبروی تو بی رحم میشوم
بر دوش سرو همچو پلنگی پریده امـــ
در عمق آب تنگˆ نفس میشوم خدا ...
بیرون آب همچو نهنگی پریده امـــ
نقّاش گشته ام که چو کوهی کِشم تو را
هنگام رسم کوه چو «رنگی پریده» امـــ
من یک مگس در عرصه ی سیمرغ گشته ام
در عرصه ای که همچو ملنگی پریده امـــ
محمد مهدی زمانی
- ۹۲/۱۱/۲۶